æ seif!

ekki dettur mér í hug að reyna að setja saman grein sem fjallar ítarlega um kosti og galla á þeim samningi sem á borðinu er. það er flókið mál og var í höndum fólks sem er fyllilega frambærilegt í þeim störfum. ég var á þeirri skoðun að við ættum "ekki að greiða skuldir óreiðumanna". þegar þingflokkur sjálfstæðisflokksins lýsti því yfir að hann myndi samþykkja frumvarpið sem veitir heimild til að skrifa undir samninginn þá rak mig í rogastans. hvurn djöfulinn er verið að spá? þvílíkar gungur! svo brá af mér og ég hugsaði málið, og hlustaði á rök bjarna ben sem liggja að baki hans afstöðu.

mér finnst "persónuleiki"  íslensku þjóðarinnar koma skýrt fram í þessu máli. við erum dugnaðar forkar, "besservisserar" dauðans. pínu, pínu, pínulítill kall í risastóru húsi sem stendur í órafjarlægð frá mannabyggðum. okkur hendir oftast að rífa svolítinn kjaft við þá sem stærri eru ef við komumst í vandræði. í þessu tiltekna máli þá er staðan sú að við komum okkur í þessi vandræði sjálf. okkar regluverk gerði einkageiranum kleift að stækka umfram það sem ríkið gætið staðið á bak við. þegar fjármálakreppan skall á þá brást hver þjóð við með sýnum ráðum. þar urðum við undir. okkur finnst að á okkur hafi verið brotið og nú ætlum við ekki að láta bjóða okkur eitt né neitt heldur bjóða öllum byrginn og rífa kjaft! ég spyr sjálfan mig hvort ekki sé skynsamlegt að horfa í eigin barm og setja sig í spor þeirra sem vilja að við greiðum. ísland fór í utanlandsferð, full sjálfstrausts og sigurvilja til að sigra heiminn. koma átti bönkum í fremstu röð. við tókum þátt í verkefnum út um allan heim og létum mikið fyrir okkur fara. svolítið eins og maðurinn á ströndinni á spáni. glaður og hress en á það til að fá sér aðeins of mikið neðan í því og valda hávaða. óbreyttir borgarar í þessum löndum urðu fyrir fjárhagslegu tjóni þegar bankarnir voru teknir yfir. stjórnvöld þessara landa brugðust við og greiddu þeim skaðann. óbreyttir borgarar hér á landi fengu sitt tjón greitt frá okkar stjórnvöldum. stjórnvöld í bretlandi og hollandi hafa síðan eins og gefur að skilja reynt að fá ólátabelginn til að greiða sér til baka þann skaða sem varð. nú var ég ekki á staðnum en ég get ímyndað mér að vinur okkar fór ekki eftir öllum settum reglum og rauf friðhelgi þar sem hann var í fríi og mig grunar að ef hann færi aftur út og gengi fram fyrir dómara þá kæmi það upp úr krafsinu að hann ætti einhverja sök að máli. ég myndi sjálfur viðurkenna að ekki kunna allir ad drekka jafn hressilega og ég. það er sjálfsagt misjafnt hversu hátt fólk hefur undir áhrifum áfengis. þess vegna væri ég tilbúinn til þess að greiða miskabætur og láta málið niður falla frekar en að standa í kostnaðar sömum málaferlum og hugsanlega þurfa að greiða mun hærri miskabætur þegar uppi er staðið. í mínum huga er þetta ábyrg afstaða. nú ef forseti íslands telur að enn sé gjá á milli þings og þjóðar þá mun hann vísa þessu til þjóðaratvæðisgreiðslu. þá geta landsmenn byggt sína ákvörðun á þeim upplýsingum sem fyrir liggja. ég myndi samþykkja samninginn og ég mun greiða atkvæði með honum ef við verðum látinn kjósa um hann.

 

lifið heil, lengi!