hermann guðmundsson

ég las grein hermanns áðan. vel að orði komist. og rétt að kyssa örlítið rassinn á manninum. hann átti verðlaunin markaðsmaður ársins fyllilega skilin að mínu mati. þegar ég velti fyrir mér hvort framboð besta flokksins sé til einvhers gott þá kemur eftirfarandi upp í hugann. árangur og frammistaða núverandi fulltrúa í borgarmálum gefur ekki tilefni til verðlauna.  ég bý ekki í reykjavík, tek það fram. en það eru borgarbúar sem kjósa sína fulltrúa. hermann er ráðin að af stjórn félags sem hann vinnur fyrir. ef hann stendur sig ekki að mati stjórnar þá er hann rekinn. kosningafærir menn og konur í landinu kjósa sér fólk til að fara með stjórn. árangur og frammistaða þeirra sem kosnir eru er síðan notað til grundvallar þegar kosið er aftur. það er augljóst að borgarbúar eru óánægðir með fólkið sem það kaus síðast. hundógegðslega óánægt. drullufúlt. það er frekar tilbúið til þess að kjósa besta flokkinn. það hefur meiri trú á því að framboðslisti besta flokksins hafi meiri burði til þess að reka borgina betur en nú er gert. hverjum er um að kenna. þeim sem kaus eða þeim sem voru kosnir? mín skoðun er sú að besta liðið vinni alltaf. það er ekki hægt að vera betri og tapa leiknum. við getum ekki hlutast til um hvað fólk kýs. við getum reynt að hafa áhrif á. en það er ekkert betra í þeirri baráttu heldur en það sem á undan er gert. árangur sjálfstæðisflokksins á landsvísu er merki þess. hér á ég bæði við það sem gott hefur verið gert og það sem ekki svo gott hefur verið gert að mati kjósenda. baráttan á að standa yfir allt kjörtímabilið. ekki byrja korteri áður en ballið er búið. reyna að finna púlsinn og bregðast svo við því.

lifið heil, lengi!