sunnudagur 17.05.2010

nú er ég komin í vandræði. þegar ég hóf að skrifa á þessa síðu þá skrifaði ég eingöngu fyrirsögn með dagsetningu. nýlega fór ég að skrifa fyrirsagnir sem tengdust einhverri grein er ég las og tjáði mig um innihald og efni. ég hef áður sagt að ekki er ég mikill málamaður og stafset frekar vitlaust. þar að auki hafði ég alltaf þá trú að ekki nokkur lifandi sála myndi gera athugasemdir við þessar greinar. það var hún "athyglissýkin" sem rak mig til að ÖSKRA með fyrirsögn. innst inni þá langar mig ekki neitt að munnhöggvast við neinn. mig langaði að segja frá því sem ég er að ganga í gegnum. ef til vill mun það gagnast einhverjum í framtíðinni. það var upphaflegi tilgangurinn með mínum skrifum. svo það er best að halda sig við upphaflega tilganginn að minnsta kosti. hitt verður þá bara svona viðbót.

undanfarnir dagar hafa verið ágætir. bakið að pirra mig (drepa mig). það mjakast (gengur ekki neitt) í rétta átt með heilsuna og hugann. alger snilld að ganga upp á grensás á morgnana þegar veðrið er gott. veit ekki hvernig það er þegar veðrið er vont. ég ætla að ganga í fyrramálið. það hverfur öll sjálfsvorkunn á leiðinni og ég sel sjálfum mér að ég sé að hlaupa new york maraþon í 40 stigum. geðveikt erfitt og ég er langfyrstur. leyfi bara þessari tilfinningu að koma fram þegar enginn sér til mín á leiðinni. ég geng nefnilega með stafi :-). virkar ekki cool! en svona er þetta núna. kannski á ég eftir að rölta maraþon einn góðan veðurdag. nú er kominn háttatími.

lifið heil, lengi!